ضرغامی ضمن بیان یک روایت از عطریانفر، بیان می‌دارد که آدم‌ها از اقرار تحمیلی گریزان هستند، حتی نسبت به آن چیزی که خودشان قبول دارند! اقرار تحمیلی جز هزینه غیر ضروری به حکومت فایده‌ای ندارد. مدارا کردن با متهمین سیاسی و اعتقادی که البته مشکل امنیتی ندارند،   ضرورت حکم‌رانی است.