هر کس که دغدغه ایران را دارد باید بداند که درک شرایط و محیط منطقه‌ای و بین المللی به تنهایی کافی نیست و باید این درک عامل ورود به تغییر باشد. تطبیق سیاست‌های کشور بر اساس ظرفیت‌های ایران، عامل توسعه و قدرت است. برای بزرگی، ماندگاری، توسعه و پیشرفت ایران، همچنان فرصت است و تا دیر نشده باید از استثنا بودن خارج شد و در تعامل منطقی با جهان، فقط به منافع قابل دستیابی اندیشید.