از معضلات غیرقابل انکار و ضربه زننده به توسعه کشور، انتصابات گعده پایه و بعضا حمایت شده توسط برخی منابع امنیتی است. انتصاباتی که به اسم افزایش تعهدها دنباله گیری می شود و تجربه چندین ده ساله کشور نشان داده و ثابت کرده که عموما از کم خاصیت ترین انتصابات بوده اند. قصد نام بردن از افراد خاص را نداریم اما در دولت چهاردهم، حداقل انتظارات بر آن است که شاهد نوعی تخصص گرایی مشهود در اداره امور دستگاه ها باشیم. در بحث میراث فرهنگی، با توجه به پتانسیل بالای کشور و تعدد اثار ، متاسفانه بشکلی مشهود با کمبود موزه ها و مخازن امن حفاظت از آثار مواجه هستیم( با تاکید بر جنگ، زلزله و سیل). در چنین شرایطی و با توجه به کمبود بودجه هاف انتظار بر این است که صالحی امیری، راهکارهای کوتاه،میان و بلند مدت واقع گرایانه خود را برای تنویر افکار عمومی بیان دارند.

کافی است نقشه سیراف را در بازه‌های زمانی ۲۰ سال گذشته در «گوگل ارث» جستجو کنیم و با مقایسه سال به سال آن به‌راحتی می‌توان گسترش ساخت و سازها را علیرغم اینکه محوطه‌ها ثبت و عرصه و حریم آن‌ها نیز ابلاغ شده است، مشاهده کرد.ساخت و سازهای صورت گرفته بیشتر از ۶۰ درصد محوطه‌های باستانی سیراف را از بین برده و سیراف، یک فاجعه تمام عیار و نمود بزرگ نابودی یک بندر بزرگ تاریخی پارسی است که به واسطه کاوش‌های بزرگ ایران و انگلیس و باستان‌شناسان ایرانی در دنیا شناخته شده و پتانسیل تبدیل به بزرگترین سایت گردشگری ایران را داراست.با اینکه بارها گفته شده که قرار است زمین معوض به مردم داده شود تا هم مشکل مردم حل شود هم مشکل محوطه‌های تاریخی، اما ارگان‌ها عملا نتوانسته‌اند کاری انجام دهند.معضل بزرگ بندر تاریخی سیراف زمانی حل می‌شود که مسئولان وزارت میراث‌فرهنگی، وزارت نفت و حتی جهاد کشاورزی و منابع‌طبیعی به یک نتیجه مشخص برسند تا مشکل ساخت و ساز بر تپه‌ها و محوطه‌های تاریخی سیراف برای همیشه حل شود. در غیراینصورت نه‌تنها سیراف ثبت جهانی نمی‌شود که با مرگ تدریجی سیراف، بزرگترین سند تاریخی که حاکمیت ایران بر خلیج فارس را نشان می‌دهد را از دست خواهیم داد.

پس از رفتار بلاگر گردشگری در محوطه تاسوکی، بیانیه‌ای از سوی اداره کل میراث فرهنگی استان سیستان و بلوچستان منتشر شد که اعلام می‌کرد منطقه مذکور و بقایای فرهنگی موجود، در فهرست آثار شناسایی شده و ثبت ملی نیست؛ و فحوایش این گونه بود که از اداره کل سلب مسئولیت می‌کرد. این بیانیه منجر به خشم بیشتر باستان‌شناسان، کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی شد به گونه‌ای که در نهایت بلاگر پس از بازگشت به تهران مجبور شد روز دیگر راهی سیستان شود و در آنجا دستگیر شد.