‌می‌دانیم، خسته اید از آن گروه مردمانی که دغدغه تمام شب‌هایتان هستند و شما، دغدغه‌ای برای آن‌ها نیستید. اما تویی که این روز‌ها لباس سپیدت بیش از همیشه قداست دارد، تویی که از جان شیرین ات گذشتی تا ما آسوده در این شهر پاییزی قدم بزنیم، باز هم تمنا می‎کنیم: «جان تو و جان این شهر»