رئیس اسبق صداوسیما می‌گوید: در یک سال اول کار اصلی‌ام این بود که این تشکیلات را به یک رسانه‌ی چابک با مدل رسانه‌ای و تصمیمات مستقل تبدیل کنم. برای نمونه، در دوره‌ی ما هیچ اعتراف تلویزیونی از زندانی‌ها از صداوسیما پخش نشد. زیرا معتقد بودم این مدل روش درستی نیست.

حق مردم است که در خصوص تعداد نیروی انسانی، بودجه سالیانه تخصیص داده شده به صداسیما، خروجی‌ها و قرارداد‌های تولید برنامه، میزان درآمد ناشی از تبلیغات، نظر مردم در خصوص کیفیت برنامه‌ها، توان رقابتی تلویزیون با دیگر رسانه‌های موافق و معاند و ...، به شفافیت بدانند. بنظر می‌رسد که با این رویه حرکتی، به زودی تلویزیون ایران به تاریخ بپیوندد. صحبت‌های شهرام لاسمی یا همان قلقلی، شنیدنی است.

علی فروغی چه شباهتی به جوانان دهه هفتاد و هشتاد دارد؟ یا جوانان ما چقدر شبیه علی فروغی هستند یا شبیه او فکر می‌کنند؟ اساسا علی فروغی چقدر آن‌ها را می‌فهمد؟ وقتی حتی فردوسی پور را نمی‌تواند بفهمند و تحمل کند، چگونه جوان دهه هشتادی را می‌خواهد جهت‌دهی کند؟ قرار است کدامشان بر دیگری تاثیرگذاری داشته باشند؟ تفاوت فاحش میان آن‌ها را نمی‌بینید؟ آیا تصور می‌کنند اکثریت جوانان ما شبیه علی فروغی هستند؟ یا اینکه تصور می‌کردند با قرار دادن فروغی در این شبکه، افکار و اندیشه‌های جوانان فروغی‌طور می‌شود؟