زمانی که جامعه دچار یاس و نا امیدی می‌شود، امکان دستیابی به آرزو و آمال و هدف‌ها وجود ندارد و مردم خودشان را در مقابل رسیدن به اهداف شان عاجز می‌بینند، تقدیری فکر می‌کنند. در چنین شرایطی خرافه گرایی و رمالی گسترش پیدا می‌کند.

گاهی که برخی انسان‌ها زیربار مشکلات کمر خم می‌کنند و به تعبیری کارد به استخوان آنان می‌رسد، چه بسا راه خود را به جای درمان اصولی، به بازار جادو و جنبل و طلسم‌های نوشته شده بر استخوان کج می‌کنند.