تعطیلی شرکت داروگر پس از ۹۵ سال اگرچه تاسف انگیر است، اما شاید ناراحت کننده‌تر این باشد که داروگر نخستین برند مهم ایرانی نیست که قربانی اقتصاد نیمه تعطیل و بی توجهی دولت‌ها به صنعت در کشور می‌شود. نگاهی به لیست بلند بالای شرکت‌ها و کارخانه‌های تعطیل شده وضعیت اسفبار را پیش چشم‌ها روشن‌تر می‌کند.

خصوصی‌سازی سیاست دیکته شده صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی برای حرکت به سمت نئولیبرالیسم بود که اکنون پس از گذشت ۳ دهه نتیجه‌ای جز نابودی صنایع مهم و استراتژیک کشور نداشته است. خصوصی‌سازی نه تنها موجب «مردمی‌سازی» اقتصاد نشد، بلکه اموال عمومی را انحصارا در اختیار عده محدودی قرار داد تا بیش از پیش شکاف طبقاتی را تشدید کند.