قبل از انقلاب، همه رسانه‌ها و امکانات فرهنگی در اختیار حکومت پهلوی بود. بچه مذهبی‌ها و انقلابی‌ها فقط مسجد را داشتند و جلسات خانگی را. نتیجه اش شد خیرش فرهنگی منجر به انقلاب اسلامی. الان ۴۰ و خرده‌ای سال است، همه وسایل ارتباط جمعی و محافل فرهنگی دست ماست. پس چرا چهارستون تن‌مان می‌لرزد از اینکه فضای مجازی بخوردمان؟ روحانیون آن وقت چه می‌کردند که غالب کودکان، نوجوانان و جوانان واکسینه می‌شدند و روحانیون الان چه نمی‌کنند که این همه لولوی مجازی به جان‌مان می‌افتد؟