گرچه حجم زیادی از خشم‌های آنلاین به نظر من غیرسازنده می‌آید، ولی شاید «جنبش من هم» نمونه‌ای نادر از تأثیر مثبت رسانه‌های اجتماعی باشد. پژوهش‌ها نشان داده است حمایت همتایان و روابط اجتماعی بخش مهمی از روند بهبود یک ضربۀ روانی هستند و رسانه‌های اجتماعی می‌توانند این دو مورد را تسهیل کنند.

‌نمی‌شود در برابر بعضی رفتار‌ها سکوت کرد. انسانیت ما نمی‌پذیرد که از اتفاقی ناگوار و غیراخلاقی باخبر شویم، اما خشمگین نشویم. به این خشمِ برآمده از مشاهدۀ بدرفتاری‌ها خشم اخلاقی می‌گویند، خصیصه‌ای که همیشۀ تاریخ در جوامع انسانی وجود داشته است، اما ظهور شبکه‌های اجتماعی ماهیت و ابعاد این خشم را از بنیاد دگرگون کرده است. مالی کراکت، در این مقاله، جوانب گوناگون این تغییر را با تکیه بر تحقیقات جدید تشریح می‌کند.