امیرکبیر، در ارتکاز اولیه ما ایرانی‌ها یعنی مرد کار‌های بزرگ. او از اولین کسانی است که در پاسخ به علل عقب ماندگی ایران، دست به کار شد و به میدان آمد و علم و فن‌آوری جدید را به ایران آورد. امیرکبیر پس از رسیدن به مقام صدراعظمی پادشاه قاجار، اصلاحاتی را آغاز کرد و به نماد نوگرایی و پیشرفت تبدیل شد. مردی که فقط سه سال و سه ماه منصب‌دار بود و به روایت شعر آرامگاهش: «نادانیِ شه گرفت دامان امیر».