قرار گرفتن در مرحله گذار اجتماعی و وجود فشار‌های اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و بعضا سیاسی-امنیتی، باعث برهم خوردن تعادل روانی جامعه و اسیب دیدگی شدید شهروندان ایرانی شده است. آمار‌ها در پائین‌ترین وضعیت، تایید کننده آسیب دیدگی مستقیم و غیرمستقیم و کم تا زیاد، یک سوم جمعیت کشور است. نکته تاسف بار داستان آنجاست که بجای افزایش حساسیت‌ها به موضوع و تقویت ساختار‌ها و برنامه‌های پیشگیرانه، برخی از سیاسیون کشور درباره پائین‌تر از متوسط جهانی بودن آمار خودکشی و قتل در ایران می‌گویند. یادمان نرود حوزه‌های فرهنگی- اجتماعی، حوزه‌هایی چند سطحی- چند هدفه با ذی نفعان و ذی مدخلان کاملا تخصصی خود است. قتل و خودکشی از مهمترین شاخص‌های هشدار دهنده درخصوص وخامت حال و احوال اجتماعی است. باید پرسید که آیا وقت آن نرسیده که با افزایش مشارکت نهاد‌های مردمی، تقویت حوزه نظریه پردازی‌های مرتبط و روزامدکردن فناوری‌های مداخله در بحران، تخصصی کردن فعالیت سازمان‌های درگیر موضوع و افزایش نظارت بر عملکرد آنها، به مقابله با این دو پدیده خانمان سوز اجتماعی برویم.

خبر بسیار تکان دهنده است. اگر انگیزه خودکشی و قتل عام خانوادگی همان باشد که در خبر ادعا شده است، جای پیگیری توسط مدعی العموم را دارد. به منظور ممانعت از هرگونه سواستفاده‌های احتمالی یا اثرگذاری‌های نامناسب بر بازار سرمایه، از کلیه ذی نفعان و ذی مدخلان، درخواست شفاف سازی را داریم. انعکاس این خبر به معنای تائید آن نبوده و نظر به اهمیت موضوع و با توجه به رسالت حساس سازی رسانه، اقدام به بازنشر شده است.