هميشه بعضی از صاحبان تریبون و قلم، بدون ارائه دلایلی عقل پسند به تقدیس فقر پرداخته و با فضیلت‌تراشی برای آن، عموماً فقر را نشأت گرفته از اراده الهی برای امتحان و تزکیه بندگان می‌دانند!. جملاتی نظير " دنيا محل عيش و نوش نيست"، " فقر امتحان الهي است "، " فقرا نزد خدا بر اغنیاء شرافت دارند " و امثالهم سخنان آشنایی در تئوریزه کردن هیولای فقر هستند.