اینکه از راهبرد‌ها و سناریو‌ها حرف بزنی و حساسیت لازم به تحلیل میدان نیروی حریف نداشته باشی، جای سوال دارد. آمریکا در برابر ایران بازی دو جانبه حل مشکلات زمینه‌ای کشورش با ایران در فرصت زمانی پخته شدن آش برجام (تا دولت بعدی) را در پیش گرفته است. مذاکرات غیر رسمی، آزاد سازی محدود منابع و حل مشکلات تاریخی با ایران در خصوص موضوعات مختلف، ثمره این بازی است. با استقرار دولت بعد، وارد بازی جدید حول آش پخته شده برجام را آغاز می‌کند. بر این قاعده، از زمان موجود و دوره انتقال، استفاده حداکثری نموده، منافع سایر شرکای اروپایی فعال در چند جانبه گرایی را تامین نموده، نوعی تثبیت جایگاه منطقه‌ای پیدا کرده (خصوصا با انتقال تمرکز قدرت به سمت چین جنوبی) و در نهایت وارد مسئله برجام شده است. حال برایمان جای سوال است که با وجود آشکار بودگی قواعد بازی، چرا دو سیاستمدار عزیزمان، با وجود تحلیلی تاریخی روند، اقدام به ارایه پیشنهاداتی کلی و ایده ال گرایانه آکادمیک نموده اند؟ آیا با پدیده مقاله نویسی در وقت مرده مواجه هستیم یا.