انسان شناسی از خانه آغاز می‌شود. [۱]این قاعده‌ای بود که مالینوفسکی، بنیانگذار انسان شناسی وضع کرد. او در مقدمه‌ای بر مونوگرافی حیات روستایی در چین (۱۹۳۹) نوشت: «اگر این واقعیت دارد که شناخت خود دشوارترین شناختی است که می‌توان به دست آورد، در این صورت بدون تردید انسان شناسی مردم جامعه خود دشوارترین دانش، والبته همچنین ارزشمندترین موفقیت یک مردم نگار است.» (فاضلی، ۱۴۶). از تعریف فوق اینطور برمی آید که در خود انسان شناسی تلاش انسان شناسان علاوه بر کار مردم نگارانه‌ای که انجام می‌دهند؛ گنجاندن تجربه و تاریخچه زندگی خویش در مطالعه مردم نگارانه شان است.