سر شب هرکسی شالی بلند برمی‌داشت و به پشت بام می‌رفت و از خانه این همسایه به خانه آن همسایه، شالش را جلوی پنجره باز و روشن حیاط آویزان می‌کرد. صاحبخانه که از قبل طبقی پر از تخم مرغ رنگ کرده و سنجد و کشمش و گردو یا چند جفت جوراب و کاسه‌ای شکلات آماده کرده بود، مشتی هدیه به پر شال ناشناس می‌بست و داد می‌زد نوروزت مبارک به امید خدا سال دلخوشی باشد.