چند روزی‌ست که فیلمی کوتاه در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود. در این فیلم کوتاه می بینیم که گروهی از دانش‌آموزان، پس از امتحانات پایان سال، کتاب‌های درسی خود را پاره می‌کنند، صفحات پاره شده را به هوا پرت کرده و با فرود غم انگیزشان روی زمین آنها را زیر پا له می‌کنند. حجم کاغذهای پاره‌شده آنقدر زیاد است که سیاهی آسفالت به سفیدی می‌زند و کتاب‌هایی که روزی قرار بود «یار مهربان» ما باشند، حالا نماد خشمی انباشت شده گردیده‌ اند. شاید همه ما در دوران تحصیل تجربه ای شبیه به تجربه رخ داده در یکی از مدارس شهر تهران و پاره کردن کتاب و جزوه بعد از امتحان آخر نهایی را داشته ایم. این تجریه در برخی از دانشگاه های خارجی بعنوان نوعی رویداد شادی آور هم سابقه اجرایی دارد. اما سوال اینجاست که چرا دانش آموز باید تا این حد از کتاب ها و درس خسته و زده باشد و اتمام امتحانات را با نوعی جشن پاره کردن کتاب و جزوه ، همراه کند؟

متاسفانه در اینجا تصویری می بینید از دیوار یک دبیرستان که در چهارشنبه سوری ، به این روز افتاده است. بیشتر شبیه انتقام گیری از حوزه آموزش به نظر می رسد تا شادی برای یک شب آیینی و شادی. واقعا اگر بچه های ما به مدرسه و آموزش و سیستم آموزشی خود علاقمند باشند و مشتاق به حضور در این مراکز، این اتفاقات می افتد؟ اگر دانش آموازن مدرسه را خانه خود بدانند آیا کسی حاضر است این چنین بلایی را بر سر خانه خود آورد؟ به نظر می رسد مسئولان باید بیشتر به بحث اشتیاق دانش آموزان به مدرسه و آموزش توجه نشان دهند.