محمدجواد حق‌شناس، مبتکر و مجری طرح نام‌گذاری کوچه‌ها و خیابان‌های تهران به نام مفاخر علمی و فرهنگی ایران و جنوب، از کج‌سلیقگی شهرداری بوشهر در بهره‌گیری از کتاب ««تاج سر کرانه» بدون ذکر ماخذ و نام نویسنده آن در بیلبوردهای تبلیغاتی روز بوشهر گلایه کرد و بی‌توجهی بارز شورا و شهرداری بوشهر را نسبت به مفاخر علمی و فرهنگی استان متذکر شد. ۱۸ اسفندماه در تقویم ملی کشور به نام روز بوشهر نامگذاری شده است؛در این روز مدرن‌ترین مدرسه جنوب در دوران قاجار با نام «سعادت» تاسیس شد و این مدرسه بعدها به خاستگاهی برای پرورش مشاهیر و مفاخر علمی و ادبی جنوب مبدل گردید. مشاهیری که بعدها در ادبیات معاصر و سایر رشته‌های علمی خوش درخشیدند و آوازه ملی یافتند.محمدجواد حق‌شناس بر این باور است که «نامگذاری معابر به نام مشاهیر و بزرگان فرهنگی و علمی و قهرمانان استعمارستیز جنوبی و پاسداشت جایگاه آن‌ها به نوع نگاه، آگاهی، شناخت و دغدغه‌مندی مدیران شهری ما برمی‌گردد.».

زنده‌یاد محمدعلی اسلامی نُدوشن، پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ در تورنتو (کانادا) درگذشت و بنا بر وصیت خود برای خاکسپاری در نیشابور به ایران بازگشت. آیین یادبود و بدرقه این نابغه فرهنگ و ادب ایرانی، روز دوشنبه ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۲ ساعت ۹ صبح در موسسه اطلاعات برگزار می‌شود.

پیکر محمدعلی اسلامی ندوشن که به گفته خانواده‌اش به صورت امانی در تورنتو کانادا به خاک سپرده شده بود، به ایران منتقل می‌شود. پیکر این فرهیخته فرهنگی -ادبی ، احتمالا در نیشابور و در جوار آرامگاه خیام و عطار به خاک سپرده شود.

محمدعلی اسلامی ندوشن گفت: «ما امروز بیش از هر چیز نیازمند رستاخیزِ اخلاقی هستیم. باید امیدوار بود که هنوز در این ملک کسانی باشند که ایران را تنها برای چاه‌های نفت و بنای فرودگاه مهرآباد و نقشه تهران بزرگش دوست ندارند؛ در گذشته و حال او هزار زیبایی و معنی و لطف بیابند که سر‌های آنان را از غرور «ایرانی بودن» بلند نگاه دارد.»

محمدعلی اسلامی می‌گوید: اگر از من بپرسند کدام ایرانی است که بیشترین حق را به گردن ایرانیان دارد و بزرگ‌ترین آنهاست، بی‌تردید خواهم گفت: فردوسی. او همچنین معتقد است «شاهنامه» اخلاقی‌ترین و انسانی‌ترین کتابی است که تا کنون در زبان فارسی نوشته شده و برخلاف آنچه گاهی زمزمه شده، خواننده شاهنامه «طاغوتی‌ها» نبوده‌اند، مردم کوچه و بازار و ایلی‌ها و دهقان‌ها و همه ناآرام‌ها بوده‌اند.

محمدعلی اسلامی ندوشن باغ و خانه ده هزارمتری پدری خود در صدرآباد ندوشن را برای فعالیت‌های فرهنگی اهدا کرد.