این اثر جدی تالیفی در چهل سالگی نویسنده نگارش شده، در زمانیکه فلسفه‌کاران ایرانی درگیر هگل‌گرایی، هایدگر گرایی و فروید و لکان گرایی و یا ملاصدرا و ابن سینا گرایی و بسیاری از گرایی‌های دیگر هستند، این فیلسوف -روانکاو جوان با الهام از همین متفکران بزرگ جهان اندیشه بی آنکه درگیر رابطه مرید و مرادی با فلان فیلسوف یا مکتب فلسفی شود، به عنوان متفکری اصیل ظاهر می‌شود.