چرا نباید وعده‌های کذب مدیران رده بالا و سیاسیون کشور جرم انگار شود؟ چرا با گفتن بالای چشمت ابرو است، می‌توان شکایت بجرم توهین، افترا و تشویش اذهان عمومی کرد، ولی درآمدن پدر مردم با اهمال، سوتدبیر و کم صلاحیتی، نباید جرم محسوب شود؟ تا کی باید هزینه سو مدیریت در جمهوری اسلامی ایران پرداخت شود؟ مردم از این حجم دولت گرایی حداکثری کم خاصیت، خسته اند. مردم از انبوهی از سیاسی بازی و آمیختگی سیاست با شئون زندگی خسته اند. مردم دیگر تمایل به دولت و مدیر ناکارآمد و بی خاصیت ندارند.