گویا بعضی ها را خداوند برای بدبخت کردن برخی از جوامع خلق کرده است. کم اطلاع هایی که با نوعی رویکرد تقدیرگرایانه و ذهن منحرف شده و مملو از شعار ، فهم درستی از توکل، توسل، برکت ، خانواده، جامعه توانمند اسلامی، تمدن سازی و ...، ندارند. با انواع تبلیغات عوام گرایانه گویا فقط قصد افزایش جمعیت را دارند که آن هم از این راه مهیا نمی شود و منابع و منافع و فرصت های کشور را به باد می دهند. کسی نیست بپرسید که آیا کودک پوشک و شیر خشک و دارو درمان و لباس می خواهد یا خیر؟ چرا این موارد را جهت نمی دهید؟ مادر کودک تغذیه می خواهد یا خیر؟ چرا جهت نمی دهید؟ پدر کودک اشتغال می خواهد یا خیر، چرا اولویت و جاذبه جذب مهیا نمی کنید؟ تا کسی باید جمهوری اسلامی ایران، پای برخی تصمیمات برگرفته از ذهن های نادان ،تاوان بدهد؟

همه چیز می‌گویند مگر برنامه. از هر چیزی گپ و گفت دارند، مگر برنامه. خیال بافی‌ها و شنیده‌هایشان از این و آن را به حساب برنامه می‌گذارند و می‌خواهند به خورد خلق‌الله بدهند. در طرف دیگر این سنگر، شورای نگهبان است که با شعار درمانی ، تائید صلاحیت را مشروط به ارائه برنامه کرده است. کدام برنامه و کدام آش و کشک.