از مهمترین پاشنه‌های آشیل جمهوری اسلامی ایران، تکرار چندباره روند استفاده از مدیران آزمون پس داده و کم کارآمد است. مدیرانی که بنوعی تصور دانایی داشته و زمینه ساز ایجاد نوعی جهل مرکبند (خود نمی‌داند که نمی‌داند)؛ لذا مطالبه گر مستمر حضور درعرصه‌های مدیریتی هستند و اشتیاق شدید تصاحب پست دارند. باید از آقای شریعتمداری پرسید که آخر اخوی، تا حالا چه هنر ویژه مدیریتی داشتی و نشان دادی که اگر بخواهی رئیس جمهور شوی، مردم به شما دل ببندند و اعتماد کنند؟ باید پرسید که نهاد‌های امنیتی ما در گام دوم انقلاب، به این نتیجه نرسیده اند که کارآمدی مدیریتی و تخصص باید شرط اول استفاده از مدیر در تراز انقلاب و کارآمد برای نظام باشد؟ تصمیم با زعمای عزیز ما.