با توجه به وسعت و تنوع پهنه جغرافیایی و عمق تاریخی سرزمین و تنوع اجتماعی و قومی، برنامه ریزی منطقه ای می تواند زمینه ای برای رشد و توسعه ملی از طریق معرفی جاذبه ها، پتانسیل ها، استعدادها و ظرفیت های ناشناخته و فراموش شده، تدارک زمینه تعادل منطقه ای، توجه به مناطق محروم و تعریف مجدد روابط فراهم سازد. همزمان با انجام مطالعات دوره دوم آمایش سرزمین مطالعات دیگری با هدایت و مدیریت دفتر برنامەریزی منطقه ای تحت عنوان مطالعات توسعه محور شرق انجام پذیرفته است.