فرشاد قربان‌پور در مطلبی به نقد مفهوم توسعه یافتگی برای کشور‌ها می‌پردازد و می‌نویسد: پرسش این است که آیا داشتن ارتش قوی زمینه‌ساز توسعه و پیشرفت است؛ مانند آلمان بیسمارکی و یا نه، زمینه‌ساز توسعه نیست؛ مانند شوروی. آیا مدل کره جنوبی و ژاپن درست‌تر است یا مدل چین؟ به گمان من مساله اصلی این است که در کشور ما هنوز تکلیف مشخص نیست. درواقع به اتحاد مفهومی دست نیافته‌ایم. در این شرایط کسی نمی‌داند ارزش واقعی در کدامیک از بخش‌های حکومت‌داری است. آیا یک مدیر اگر ثروت کشور را افزایش دهد خوب عمل کرده و یا اگر به ساخت موشک کمک کرده باشد؟