مدیران کشور متاسفانه بدلیل ضعف نظام نظارتی، ضعف مطالبه گری‌های قانونی و ضعف رسانه‌های تخصصی، احساس نوعی عدم پاسخگویی نموده و تفسیر به رای و سلیقه گرایی را بعضا مبنای کار قرار داده اند. بازی با آمار، ویترین چینی نمایشی، عملکرد‌های غیر اولویت دار و ...، تنها بخشی از این آسیب هستند. دکتر منظور، اقتصاد ایران را در رتبه ۲۰ می‌بیند و درست هم می‌گوید. از نظر حجم اقتصاد برای کشوری ۸۵ میلیونی. اما چرا دکتر منظور از نگاه سرانه‌ها، شاخص قدرت خرید و ضریب جینی، شاخص فلاکت و ...، به رتبه ایران توجه نمی‌کند. موضوعی که باعث شده انتقاداتی چند بر وی وارد شود.

بررسی‌های صندوق بین المللی پول (IMF) نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۶ میلادی، شهروندان کشور‌هایی همچون گرجستان، جمهوری آذربایجان، ویتنام و مصر، بر اساس شاخص «سرانه تولید ناخالص داخلی بر حسب شاخص قدرت خرید» به طور متوسط، از شهروندان ایرانی ثروتمندتر خواهند بود. اما چه شد که ما از فرآیند خلق ثروت جا ماندیم و رقبایِ فقیرمان از ما عبور کردند؟