در کنار دو خاستگاه پیش یاد برای علوم انسانی (ر. ک: یادداشت‌های پیشین در روزنامه همدلی، شماره‌های ۱۶۷۸، ۱۶۸۱ و ۱۶۸۶)، هر یک از دانش‌های تخصصی در این قلمرو وسیع، پس از «تحلیل مفهومی مسایل» و «تعیّن مسایل جدید»، ضروری است در قدم سوم به «نظام مندی مسایل» بپردازند تا اولویت بندی هر مسئله و نسبت آن با دیگری (طبقه‌بندی) مشخص شود که در غیر این صورت، به دلیل پیچیدگی و تکثّر مسایل نوبه‌نو، آشفتگی و پراکندگی و پیاپی، ناکارآمدی، دامن آن دانش را خواهد گرفت. اینک براساس تحلیل کارکرد‌های سه گانه ع. ا. می‌توان به ایجاد و برآمدن شبکه‌ای ملّی، با هویّت «علمی ـ اجتماعی» درخصوص مهم‌ترین «مسایل قلمرو ع. ا.» با «رویکرد ایرانی ـ اسلامی» اندیشید. بر کلمة «مسئله» به معنای مِتدیک و پژوهشی آن تأکید کرده چرا که با تمرکز برآن، چنین شبکه‌ای می‌تواند به «مسئله‌یابی»، «مسئله‌سازی» و «نظام‌مندی» یا نظام سازی مسایل حوزه ع. ا. مبادرت ورزد.