اگر روزگاری مینیمالیسم به آزمون و خطا‌های چند هنرمند محدود می‌شد، حالا صحبت از چیدمان خانۀ مینیمالیستی، آرایش صورت مینیمالیستی، رژیم غذایی مینیمالیستی، مدیریت مینیمالیستی، دوست‌یابی مینیمالیستی، سفر مینیمالیستی و هزاران چیز دیگر هم به میان آمده است. چرا مینیمالیسم، این جنبشِ حاشیه‌ای و رادیکال، امروز این‌چنین ما را محاصره کرده؟ چه شده که ذائقۀ ما امروز طراحی‌های مینیمال و سبک‌زندگی‌های مینیمال را می‌پسندد؟ چرا زیبایی را در سادگی می‌بینیم و به چه خاطر فکر می‌کنیم در زندگی‌مان خیلی چیز‌ها هست که بهتر است دیگر نباشند؟ مینیمالیسم چیست؟ و رشد آن به چه معناست؟

خیلی‌ از آمریکایی‌ها معتقدند ماری کوندو استحقاق شهرت و موفقیتِ خیره‌کننده‌اش را ندارد. به چه دلیل یک دخترک ژاپنی باید وارد خانه‌های آن‌ها شود و یادشان بدهد که چطور تیشرت‌هایشان را تا کنند یا قابلمه‌هایشان را به چه ترتیبی در کابینت بچینند؟ آمریکا سرزمین مصرف و حرص و رقابت است، و ماری کوندو احتمالاً نقطۀ مقابل این‌هاست، زنی که گویی بدون آنکه بخواهد در این مارپیچ افتاده است. تافی آکنر از دنیای پیروان و مخالفان کوندو در آمریکا گزارش می‌دهد.