سوزان سانتاگ در مقاله خود با عنوان، زیبایی زن: منشا ذلّت یا منبع قدرت؟، علاقه تاریخی و نگرش‌های معاصر خود را در مورد نقش‌های جنسیتی (به ویژه زنان) بیان می‌کند. در نقد ِیک ایده‌آل ِ محدود به زیباپسندیِ ظاهری زنانه، که زنان خودشان را سرگرم موضوع ایده‌آل‌سازی می‌کنند (یا از سوی مردان تحریک و تشویق به ایده‌آل‌سازی می‌شوند)، سانتاگ یک تحلیل پویا از پیامد دیدگاه‌های یونانی و مسیحی مبتنی برتاثیر این دو دیدگاه برتلاش وسواس‌گونه، بدون کنترل و میل فزاینده‌ی زنان امروز برای زیبا جلوه‌دادن خودشان، ارائه می‌دهد.