سال‌هاست که دستگاه آموزش و پرورش از مشکلات و نارسایی‌ها و نابه سامانی‌های عدیده و متنوعی رنج می‌برد و روز به روز هم بر تنوع و تعداد و گستره و عمق این مسائل افزوده می‌شود؛ معلمانش با مشکلات معیشتی حاد و خسته‌کننده و انگیزه‌کُش و مأیوس‌کننده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند و اغلب آن‌ها برای تأمین حداقل‌های زندگی تن به مشاغل دوم و سوم می‌دهند که هیچ سنخیتی با شغل آموزگاری ندارند. بدیهی‌ست که چنین وضعیتی تا چه اندازه می‌تواند جایگاه و شأن و منزلت معلم را بمباران کند!