دومین مناجات از مناجات های خمس عشر ( دعاهای پانزده گانه) منقول از امام زین العابدین (ع) ، مناجات شکایت کنندگان نزد خداوند است. شکایت های امام سجاد (ع) در این مناجات مربوط به امور دنیوی، مادی و ستم ها و ظلم هایی که متوجه ایشان شده نبوده، بلکه معطوف به مشکلاتی است که در راه انجام وظایف، طريق تعبد و بندگي خدا و راه رسیدن به کمال انسانی وجود دارد. محور این شکایت ها سه چیز است که عبارتند از: نفس، شیطان و قلب سخت و سیاه.در این دعا، امام سجاد از نفس خود و پیامدهای عدم کنترل آن، به خدا شکایت می کند و به او متوسل می شود. افرادی که در بحث عرفان اسلامی وارد می شوند، برای کنترل نفس و کاهش احتمال لغزش ها، توجه خاصی به این دعای مجرب و آزموده شده دارند.

حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه گفت: در مناجات خمس عشر نسبت به خود مقوله حکمرانی جامعه اسلامی نیز توجه و بیان شده که این حکمرانی باید مانند فرد، سالک الی الله باشد، ما تصور می‌کنیم که سلوک فقط فردی است در حالی که سازمان هم سلوک الهی می‌خواهد، حکمرانی نیز این سلوک را می‌خواهد.