قادرپناه در جواب این سؤال که اساساً انگیزه‌اش از روی صحنه بردن تئاتر در چنین شرایطی چیست، ادامه می‌دهد: «من می‌خواهم ثابت کنم تئاتر تفریح نیست. تئاتر شغل است. اکنون در «درخت شیشه‌ای آلما» یک گروه ۳۰ نفره در حال کارند و امیدوار به این که امورات زندگی‌شان را از این طریق بگذرانند. من در برابر سؤال «چه لزومی دارد که اکنون و در این شرایط روی صحنه بروید؟!» می‌پرسم آیا اهالی تئاتر نیازی به کار کردن برای گذران زندگی‌شان ندارند؟! آیا شغل‌شان را به چشم تفریح‌شان می‌بینید و گمان می‌کنید در حال خوشگذرانی‌اند؟! آیا سایر شاغلان در دیگر مشاغل نیاز به کار کردن ندارند که ما نداشته باشیم؟!»