نویسنده و مدرس پیشکسوت داستان‌نویسی معتقد است نویسندگان حال حاضر که نسل سوم نویسندگان را در ایران تشکیل می‌دهند، برخلاف نویسندگان نسل اول و دوم، بیشتر به درونیات و فردیت خود توجه دارند، نه به اجتماع و خصوصیات اجتماعی آن. او در تشریح فضای غالب بر آثار داستانی دهه‌های اخیر می‌گوید: «نسلِ سومِ نویسندگان به خاطر آن‌که از جامعه و مسائل اجتماعی سرخورده شدند، به بازتاب درونیات خود روی آوردند. در نتیجه، داستان‌هایی نوشته می‌شود که بیشتر شخصی، عاطفی و درونی‌اند و در آن‌ها مسائلی، چون عشق بیشتر مطرح است...»