نظام بهرامی کمیل در متنی با عنوان ملتی که هم خدا را می‌خواهد هم خرما! معتقد است که درآمیختن دوگانه‌های متضاد با یکدیگر، نه تنها کاری از پیش نمی‌برد، بلکه باعث هدر رفت منابع می‌شود. شاید در نگاه اول و تک سطحی، صحبت‌های ایشان درست بنظر برسد، اما ضمن حفظ احترام نویسنده باید گفت که در برخی از حوزه‌ها، با پارادایم‌ها مواجه هستیم و برخورد پارادایمیک نیازمند نظریه پردازی برای راه سوم است. بعنوان مثال برخورد فیزیک نیوتنی با فیزیک کوانتومی، هندسه اقلیدسی با هندسه نااقلیدسی و .... در خصوص ترکیب علم و دین، نیازمند نظریه پردازی در موچ چهارم شناخت بشری هستیم. در خصوص اجماع سیاست و دین، نیازمند نظریه پردازی در فقه پویا و کنار نهادن تدریجی فقه سنتی هستیم و.. اگر اقدامی در خصوص نظریه پردازی و مواجهه پارادایمیک صورت نگیرد، باید حق را به نویسنده متن (نظام بهرامی کمیل) داد و اگر اقدام پارادایمیک و تلاش برای نظریه پردازی صورت گیرد، با نوعی جهش توسعه‌ای و تمدنی مواجه خواهیم شد. بحث کرسی‌های نظریه پردازی مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز با همین دیدگاه توصیه شده است.