سمیرا دماوندی گفت: معمولا در روستاها اول کودکان را صیغه می‌کنند و سپس خانواده دختر با آن صیغه نامه قاضی را تحت فشار قرار می‌دهد تا مجوز ازدواج رسمی را صادر کند و متاسفانه همین صیغه باعث شده حتی افزایش سن قانونی ازدواج هم مشکل ما را حل نکند.

عده‌ای بر این باورند که با جدایی زن و شوهر از یکدیگر، داستانشان به پایان رسیده و می‌توانند به سایر تمایلات و آرمان‌های روحی و روانی خود دست یابند اما این تصور برای زنانی که مهر طلاق بر پیشانی‌شان خورده، کمی متفاوت‌تر از مردان بوده و در حیطه محدودتری قادر به فعالیت‌های اجتماعی خواهند بود.

سال های پیش، دختران و پسران بعد از رفتن به خانه بخت با تمام بدی ها و سختی های پیش رو می ساختند و به ندرت کسی بعد از ازدواج به طلاق فکر می کرد. آن روزها بود که خانواده ها به فرزندانشان گوشزد می کردند که با لباس سفید به خانه بخت خواهی رفت و با کفن سفید هم بر می گردی! در سال های گذشته کلمه «طلاق» در دل همه وحشت می انداخت؛ طوری که زنان از بیوه شدن و مردان از تنها شدن می ترسیدند. خانواده ها از طلاق گرفتن فرزندشان وحشت داشتند و از به زبان آوردن این جمله که «فرزندمان طلاق گرفته است» واهمه داشتند.