امیرکبیر نه تنها مستمری‌های چاپلوسان و متملقانی مانند شاعران درباری و صاحبان نفوذ را کم کرد، بلکه حتی از به کاربردن بیش از حد القاب و عناوین و همچنین از ریخت و پاش بیت‌المال به جهت تشریفات خودداری کرد. او مستمری‌های بسیاری از کسانی را که لایق نبودند، قطع کرد. به هر طریق صابون او به جامه‌ی کسانی که در دربار، حرمسرا و شهر‌ها و ... ذی‌نفوذ بودند، خورد.