جوان گرایی و شعار‌هایی از این جنس در ایران بدلیل نبود مصادیق عملی و رفتاری و متاسفانه وجود مصادیق استفاده ابزاری از جوانان، تبدیل بنوعی ادعای گل درشت شده است. جوان ایرانی زمانی حق ابراز وجود دارد که زبان افکار پدرخوانده‌های پشت پرده باشد. جوان ایرانی زمانی حق ابراز وجود دارد که برخوردار از رانت خانوادگی، حزبی و گروهی باشد. جوان ایرانی زمانی حق ابراز وجود دارد که تابع محض بنیادگرایی‌ها و ایدئولوژی‌ها باشد. بغیر از جوانان دهه ۴۰ و ۵۰ که الان پدرخوانده‌های پشت پرده هستند و توانستند در سال‌های اول انقلاب ایفای نقش کنند، هیچ نقشی به جوان ایرانی داده نشده و جوان ایرانی بنوعی رانده شده و حتی با ایده ال گرایی‌ها، زیاده خواهی‌ها، حاشیه رانی‌ها و تحمیل فشار‌های نامتعارف و انکار نیاز‌های آن، بنوعی سرکوب هم شده است.

منتقدین می‌گویند زاکانی معترض به انتصابات خانوادگی حق اخلاقی و قانونی انتصاب داماد خود در شهرداری به هر دلیل ممکن را نداشت. اعتراضات زمانی افزایش می‌یابد که توجیه گری در خصوص این انتصاب با عباراتی نظیر عدم گرفتن حقوق و یا نیازمندی به فردی امین، صورت پذیرفت. تجربه ثابت کرده که بهترین راهکار قابل پیشنهاد به اقای زاکانی، یک معذرت خواهی است و کنار نهادن آقای داماد.