ارسال نامه در سفر‌های استانی، از دوره احمدی نژاد باب شد. در دوره روحانی اندکی کاهش یافت و مجددا از دوره رئیسی تشدید گردیده است. اولین سوال این است که آیا این رویه درخواست رسیدگی به تقاضا (رویه‌ای بدور از سیستم و ساختار)، رویه‌ای درست در پاسخگویی نظام اداری است؟ سوال دوم اینکه با وجود ارجاع مجدد تقاضا‌ها به دستگاه‌های ذی ربط، چه تضمینی برای رسیدگی وجود دارد و چه نظام نظارت و کنترلی بر آن اعمال می‌شود؟ نظر شما برای کاهش و رفع چنین معزلاتی چیست؟ آیا سامانه‌مند شدن مرکز ارتباطات مردمی ریاست جمهوری (شماره ۱۱۱) و ایجاد سایت تخصصی، می‌تواند رافع مشکل تلقی شود یا صرفا با نوعی کانون برای پخش تقاضا‌ها (بدون نظارت و بازرسی و رفع مشکل همراه با کشف قصور و تقصیر)، مواجه هستیم.

نماینده مردم تبریز در مجلس با اشاره به طرح اصلاح قانون نظارت بر رفتار نمایندگان گفت: نظارت چارچوب‌های علمی می‌خواهد، اینکه یک گروه بخواهند تشخیص دهند که حرف من شرعی است یا خیر دارای ایراد است، اصلا مگر این‌ها مجتهد هستند که تشخیص بدهند این حرف به نفع بود یا ضرر؟ نماینده در گفتارش طبق قانون اساسی آزاد است حال ممکن است، عده‌ای خوششان نیاید نمی‌شود که جلوی دهان نماینده را بگیرند.