مدیر اجرایی سندیکای چای در خصوص پرونده فساد چای دبش می‌گوید: «یازده دی ماه سال ۱۴۰۱ هم گزارشی از اسناد و اطلاعاتی که داشتیم در حضور نماینده لاهیجان آقای فرخی به وزیر وقت آقای ساداتی‌نژاد ارائه دادم. در آن دیدار نیز ناهمخوانی اعداد و ارقام و مستندات را به وزیر وقت شفاهی و کتبا توضیح دادیم.» بنابراین ماجرا دو بار به ساداتی‌نژاد خبر داده شده بود، اما او هیچ اقدام عملی در این زمینه نکرد.سوال اینجاست که ایا اهمال مدیریتی به این وسعت را می توان باور کرد؟ اگر آری،چرا برخورد قضایی صورت نگرفته است؟ آیا ساداتی نژاد با باندهای قدرت کثیف و الیگارشی اقتصادی همدست بوده است؟ ما قبل از حضور ایشان، پیامدهای امنیتی حضورشان را خدمت رئیس جمهور اعلام کرده بودیم. آقای رئیسی، اگر کذب می گوییم ، لطفا عرایض ما را تکذیب کنید. از نهادهای قضایی، بازرسی و امنیتی کشور درخواست مشفقانه داریم که برای تامین منافع ملی و برخورد با شبکه نفوذ احتمالی، حامیان ساداتی نژاد در دولت را شناسایی و وضعیت شان را دنباله گیری کنند. مشفقانه خدمت سخنگوی محترم دولت عرض می شود که حمایت های ریز و تیز شما هم از چشم های رصد کنندگان دور نیست. برای ممانعت از ایجاد شائبه ، اعلام موضع شفاف کنید.

با توجه به به محدودیت اراضی زیر کشت چای به استان گیلان و تا حدودی در مازندران و کاستی تولید داخلی نسبت به میزان مصرف، واردات چای در ایران امری ناگریز است. با توجه به مصرف سالانه ۱۱۰ هزار تن و تولید نزدیک به ۲۵ هزار تن چای خشک در داخل بطور متوسط همه ساله مقادیری چای از مبادی رسمی و غیررسمی وارد کشور می‌گردد. میزان وادرات رسمی به طور متوسط ۵۵ هزار تن با میانگین قیمت کیلویی ۴.۵ دلار است. سوال اینجاست که وزارت جهاد کشاورزی چه برنامه‌ای برای توسعه این محصول و کاهش واردات و یا تمرکز روی صنایع تبدیلی و حتی صادرات مجدد چای وارداتی دارد؟