گام اول انقلاب تمام شد. شاید بدلیل تغییرات بنیادین و ذاتی هر انقلاب و سختی‌های جایگزین نمودن رویه‌ها و قواعد جدید، کاستی‌های انقلاب امری طبیعی باشد. اما چند سالی است که وارد گام دوم شده ایم، آیا باز باید اجازه داد که سلیقه محوری جای عرف، قواعد، اخلاق و مواردی همانند را بگیرد؟ اگر در استان گیلان و زمان استانداری از ایشان حساب کشی کافی می‌شد، آیا رفتار امروزین او چنین می‌بود؟ اگر در زمان انتصابات، تاکیدات موکدتری بر شایسته سالاری می‌شد، آیا باز نماینده محترم، این گونه رفتار می‌کرد؟ فقط یک سوال. تا کی باید جمهوری اسلامی ایران، تاوان انکار نظارت و قضاوت شهروندان را بدلیل سلیقه محوری برخی از مسئولان بدهد؟