احمد زیدآبادی در یادداشتی به نقد اوضاع سیاسی کشور پرداخته و می‌نویسد: فضای سیاسی کنونی در ایران، مثل تمام صد سال گذشته، همانند وضعیتِ رانندگی در ۳۰ کیلومتر ابتدایِ اتوبان تهران - ساوه است! پنداری برای این یک فعلِ بشری، نه دانش و تخصصی لازم است و نه مقرراتی برای آن وضع شده است. این است که همیشۀ خدا از راهبندانی به راهبندان دیگر دچار می‌شویم و هر بار هم خیال می‌کنیم که این بار فرق دارد! وقتی دانش و ضوابط یک عمل مفقود باشد، هر باری با بار دیگر هیچ فرقی ندارد!