حدود ۴۴ سال از فرمان حضرت امام (ره) مبنی بر تشکیل نهضت سوادآموزی می‌گذرد؛ فرمانی که یکسال پس از پیروزی انقلاب توسط امام خمینی (ره) در حالی صادر شد که آن زمان بیش از نیمی از جمعیت ۶ سال به بالای ایران «بیسواد» بودند و حال به برکت فرمان امام و توسعه سوادآموزی، جمهوری اسلامی ایران در آستانه ریشه‌کنی «بیسوادی» قرار دارد. البته به نظر ما عملکرد سازمان نهضت سواداموزی با ادعا‌های سازمان مغایرت دارد. بحث بازگشت به بیسوادی، هزینه افراد تحت پوشش، تشدید گرفتار‌های اقتصادی و کاهش تمایل برای حضور در کلاس‌های نهضت، بحث جا ماندگان از تحصیل، بحث ریزش‌های منجر به ترک تحصیل در آموزش و پرورش، به حدی هست که بتوان در ادعا‌های نهضت سواداموزی شک کرد. منتظر دریافت توضیحات هستیم.

آمار جمعیت بی سواد در کشور از چند طریق رجعت به بی سوادی بخشی از افراد تحت پوشش نهضت سواد آموزی، کم کاری نهضت در پوشش حداکثری سواد آموزی، بزرگسال شدن کودکان جا مانده از تحصیل و مواردی همانند قابل تحلیل است. در واقع، بی سوادی از عاملی وابسته به جهل و بعضا تعصبات جنسیتی باسوادی زنان، تبدیل به عاملی وابسته به شرایط سخت اقتصادی- اجتماعی و قصور- تقصیر دو نهاد اموزش و پرورش و سازمان نهضت سوادآموزی شده است.