در کنار مشکلات منزلتی و معیشتی معلمان، یک رنج درونی واخلاقی نقش معلمی، معمولا فراموش شده است: تناقض اخلاقی برای آموزش‌هایی است که از ساختار‌های رسمی وبدون پشتوانه علمی ریشه گرفته اند. آموزش‌هایی که، چون هدف آن‌ها تربیت اخلاقی و معنوی فرد است، اما هم محتوایی نامناسب دارند و هم روشی نامناسبتر، در نهایت آشکارا روح و روان دانش آموزان را تخریب میکنند و آن‌ها را به موقعیت متناقضی میرسانند که بدترین آموزش ممکن در یک مدرسه آنست که دانش آموز به صحت و مناسب بودن آموخته هایش از مدرسه شک داشته باشند.