ساخت قدرت در ایران بدلیل بافت ایدئولوژیک چهل ساله اش، بشدت آسیب دیده است. گویا هر کسی که صاحب قدرت باشد، می‌تواند بدون توجه به موقعیت، هر کلامی را بر زبان جاری نموده و هر رفتاری را بروز دهد. یکی می‌زند زیر گوش سرباز راهور و یکی می‌گوید که گنده‌تر از دهانش حرف زده است؟ حال باید بررسی نمود که با این قدرت فنی موجود در مجلس، آیا صحبت و انتقادات (هرچند کم تحفظ و خارج از اداب حرفه ای) شافعی، گنده‌تر از دهان محسوب می‌شود یا نه؟