ممکن است که در ابتدا با توجیه سیر کردن شکم، اجبار برای زنده ماندن (جبر زیستی) و ارتکاب جرم برای بقا، شروع شود، اما مسلما با شیبی تند رشد نموده و تبدیل به عاداتی می‌شود که بعضا به جنایت ختم خواهد شد. ورای جنبه انسانی، رفاهی و اجتماعی، آیا از منظر امنیتی و سیاسی، به نقطه‌ای نرسیده ایم که ضرورت حساسیت بالا به موضوع احساس شده و چاره اندیشی‌های بنیادین دنباله گیری شود؟ سرنخ را در سه مقوله فسادستیزی، کارآمدی برنامه ریزی‌ها و انتصابات درست جستجو کنید.