تامین معیشت ظاهرا بدیهی‌ترین بحران و البته پرپیشینه‌ترین بحرانی است که در ۱۴۰۱ نیز خود را به رخ می‌کشد. آمار‌های مرتبط با تورم و شیب صعودی افزایش قیمت اقلام، ما را از توضیح اینکه معیشت در این سال بحران محسوب می‌شود، بی‌نیاز می‌کند.

افزایش و گسترش فقر در جامعه منجر به آسیب‌پذیرتر شدن آن شده و در نهایت می‌تواند آثار جبران‌ناپذیری بر پیکره جامعه وارد کند. یکی از معضلات کشور نبود آمار درست و شفاف درباره مسائل مختلف و به‌ویژه موارد مرتبط با انواع آسیب‌های اجتماعی است. اگر تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان کشور گزارشی جامع و کامل از وضعیت فقر و انواع آن در دست داشتند قطعا می‌توانستند با ریشه‌یابی علل فقر و سیاست‌گذاری در راستای حل و فصل ریشه‌های فقر و برنامه‌ریزی برای توسعه همه‌جانبه کشور از شمار فقرا کاسته و نرخ فقر را کاهش دهند، مساله‌ای که علاوه بر رسالت اخلاقی مسئولان کشور علت انتخاب آن‌ها در جایگاه‌های مدیریتی و پرداخت حقوق و دستمزد به آنهاست.