به نظر می‌رسد برخی مشکلات سلامت روان در زنان بیشتر از مردان مورد اشاره قرار می‌گیرد. مردان نسبت به زنان تمایل کمتری دارند که ارزش روان درمانی را تصدیق نموده و به آن صحه بگذارند و در مقابل تمایل بیشتری به مداخله‌های عینی مانند مصرف برخی دارو‌ها از خود نشان می‌دهند. در صورتی که زنان به همراهی با دیگران و حرف زدن با دیگران برای دستیابی به آرامش و سلامتی تاکید بیشتری دارند. میل به اینکه برخی بیماری‌ها و درمان‌ها را زنانه و برخی را مردانه در نظر بگیریم میلی ناشی از نیاز به تفکیک بین دو جنس و همین طور تثبیت قدرت و نقش‌های جنسیتی موجود جامعه است. این مساله که هر کسی که بدن دارد احساساتی را تجربه می‌کند و این احساسات می‌تواند گاهی به قدری موجب ناخوشی خاطر شود که به سمت ایجاد اختلال در زندگی روزمره حرکت کند غیر قابل انکار است. ساختن این تصویر که برخی حق دارند دچار این اختلال‌ها بشوند و برخی حق ندارند چنین اختلال‌هایی را ابراز کنند در جهت تثبیت وضع موجود و همین طور ظلمی مبتنی بر جنسیت است.

وقتی با آمار آنهم از جنبه‌های مختلف به یک مسئله نگریسته می‌شود، افق دید نسبتا مطلوبی برای برنامه ریزی‌های کلانگر ایجاد می‌شود. ورای سو گیری‌های جنسی و جنسیتی، توجه به شاخص‌های زیر، گویای هشدار‌هایی وحشتناک در خصوص وضعیت سلامت روان، شرایط کاری، سلامت جسمانی و شاخص‌های توسعه‌ای مردان ایرانی است. ضرورت ورود متخصصان آسیب‌های اجتماعی، صاحب نظران خانواده، مشاوران بهداشت روان و متخصصان علم مدیریت و اقتصاد، روز به روز بیشتر می‌شود. هفته اول اسفندماه بنام هفته سلامت روان، باید بشکل خاص به این موضوع ورود نمود. نکته جالب اینکه در جستجوی اینترنتی هم اگر بزنید مشکلات مردان، در خصوص زنان مطلب می‌زند!