اخیرا متن نامه‌ای با موضوع تک نرخی شدن ارز و تسعیر ارز حمایتی (سه میلیارد دلار ارز ۲۸۵۰۰ تومانی کالا‌های اساسی و افزایش نرخ تسعیر ارز از ۲۸۵۰۰ تومان به ۵۵۰۰۰ تومان) خطاب به محمد باقر قالیباف رییس مجلس شورای اسلامی در برخی رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بازتاب یافته و ادعا شده که بیش از ۱۰۰ نفر از نمایندگان مجلس آن را امضا کرده اند (هیچ یک از نمایندگان مجلس شورای اسلامی هنوز امضای این نامه را تایید ننموده اند). در نامه ادعا شده، بیان گردیده که در صورت اجرای این برنامه، رشد ۱۹۳ درصدی تورم به وقوع پیوسته و فشار هزینه‌ای حدود ۶۴۰ همت بر اقتصاد تحمیل خواهد کرد. در بخش دیگری از این نامه ضمن آن که بر اهمیت تک نرخی شدن واقعی ارز و گسترش سفره مردم تاکید شده، سیاست‌های فعلی دولت را مغایر با شرایط جنگی و موجب کوچک شدن سفره مردم و تضعیف ارزش پول ملی عنوان شده است.

برای جبران کسری‌های بودجه، تمایل به استفاده حداکثری از بازار انحصاری دلار در دولت‌های مختلف وجود داشته و دارد. کسب درآمد به قیمت استثمار داخلی مردم و به بهانه ارزآوری و افزایش صادرات. باید پرسید که ایران بغیر از مواد معدنی و نفتی و پتروشیمی، واقعا چه مزیت صادراتی خاص دارد؟ ثانیا باید پرسید که افزایش قیمت نجومی ایجاد شده ناشی از افزایش قیمت کالای صادراتی، آیا برای مردم قابل تحمل است؟ آیا دولت مردان این سطح فشار را می‌بینند؟ افزایش قیمت دلار از یک سطحی به بالاتر، شمشیر دو لبی است که با شدت بیشتر و به حد وسیع‌تر و سریع تر، گلوی خود دولت‌ها را می‌برد. آیا متوجه هستیم! چرا سیاست‌های نثبیت نرخ ارز اجرا نمی‌شود؟ چرا بیمه ارزی در کشور پیاده سازی نمی‌شود؟