باید به دانشگاه «نگاهی حداکثری» داشت و به آن به مثابه «ارزشمندترین سلول اجتماعی» نگریست. طبیعتاً با داشتن چنین رویکردی به دانشگاه، نگاه‌مان به مفهوم زندگی در دانشگاه و مفهوم فرهنگ در دانشگاه نیز نگاهی حداکثری خواهد بود. در این نگاه حداکثری، دانشگاه به‌عنوان یک سازمان و نهاد قابل اتکاء در محیط متحول و متغیر زمانه ما می‌تواند، اشکالاتی که بعضاً در نهاد‌های سنتی وجود دارد را مرتفع کند.