در اوایل دهه ۴۰ شمسی، در تهران و اصفهان دانشگاهی ساخته شد که اساس آن «مسئله محور بودن» و کمک به تربیت نیرو‌های متخصص برای صنایع بود. دانشگاه‌های "صنعتی شریف" و "صنعتی اصفهان" یا همان دانشگاه‌های "صنعتی آریامهر تهران و اصفهان" بر اساس ساختار دانشگاه "ام آی تی" در آمریکا الگوبرداری و ساخته شدند تا به محلی برای تربیت نخبگان کشور تبدیل شوند.