بر طبق آمار دریافتی، تهران چهارمین شهر دنیا از نظر گرانی مسکن است. علت هم به خوبی روشن است. سامانه ثبت و سند مسکن ناقص است (کلیه مسکن‌ها چه با سند و چه بی سند، باید دارای سامانه باشند). مالیات تصاعدی بر تعداد و متراژ مسکن تحت مالکیت یک فرد وضع نشده، لذا بازاری جذاب برای دلال بازی هاست. پهنه بندی شهری- روستایی و قیمت گذاری دامنه‌ای در کشور جا نیفتاده، لذا هر کسی می‌تواند قیمت دلخواه خود را به بازار ارایه دهد. بجای تاکید بر فناوری‌های نوین و تبدیل مسکن به کالای مصرفی بادوام، تاکید روی کالای سرمایه‌ای بودن مسکن قرار داشته و یکی از علل این کار را باید در ضعف نظام تسهیلات دهی در حوزه مسکن جستجو کرد.