سازمان امور مالیاتی بجای راه اندازی پنجره واحد متمرکز بر حساب‌های بانکی، مکانیزم‌های تشویقی و مواردی همانند در اقدامی ناشیانه، اقدام به تهدید شهروندان به توقیف اموال کرده است. تهدیدی که می‌توان تا سر حد ایجاد عوارض امنیتی پیش رود. آیا ریاست محترم سازمان امور مالیاتی از این اقدامات آگاه است؟ آیا وزیر محترم اقتصاد این نوع برخورد‌ها را می‌پسندند؟

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، بار‌ها و بار‌ها در قبل در خصوص ناکارآمدی و ایرادات طرح مالیات بر خانه‌های خالی و طرح مالیات بر خانه‌های لوکس، هشدار داده بود. بار‌ها، محمودزاده وزارت راه و شهرسازی را مورد نقد و بحث گرفته بود. اما وقتی عقل سازمانی در حد کافی در سازمانی خاص رشد نکرده باشد، خروجی می‌شود هیجان سالاری و تصویب طرح‌هایی که نه تنها دردی را دوا نمی‌کند، بلکه پیامد‌های آن بشدت از خود طرح مخرب‌تر است. گزارش عملکرد دو ماهه سازمان مالیاتی در سال جاری نشان می‌دهد که در این مدت، فقط ۲۷ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان از خانه‌های گران قیمت وصول مالیات شده است. در قیاسی مع الفارق، آدم یا مستند‌های راز بقا و گذر هیجانی گله‌های گاو‌های وحشی از عرض رودخانه‌های مملو از تمساح و محوریت پذیری زور و هیجان و ترس در کنار نبود عقل می‌افتاد (البته در قیاسی مع الفارق).

از ابتدا تاکید کردیم که دنباله گیری طرح‌های نمایشی سه ضربه به کشور می‌زند. وقت نظام اداری و اجرایی را می‌گیرد. بدلیل ناقص بودن نیازمند اجرا و اعمال طرح‌های ترمیمی است. محکوم به بن بست رسیدگی و شکست و واگشت به نقطه شروع است. آیا برای طراحان و مجریان این برنامه‌ها نباید انتظار تعریف جرم داشت؟ مالیات ستانی تابع رویه‌های خاص و ضمانت‌های اجرایی ویزه بوده که متاسفانه کمترین حساسیتی بدان وجود ندارد. ۲۰۰ میلیون تومان عایدی مالیات از خانه‌های لوکس، یعنی چه!